Je zou denken dat als het je 2e baby is waar je zwanger van bent je minder nerveus bent of weet wat je te wachten staat…
Toch heb ik het idee dat ik niet weet wat er zal veranderen. Ik kijk uit naar de komst voor de kleine. Weer zo’n klein hummeltje in huis. Ook erg nieuwsgierig hoe Brooklyn zal reageren en hoe hij zijn rol als grote broer gaat invullen.
Het meeste zijn we benieuwd naar zijn kleur ogen. Nu zul je denken: waarom? Sebas heeft bruine ogen en ik grijs/groen achtig. Brooklyn heeft echter fel blauwe ogen. Opa is daar enorm trots op want Brooklyn heeft de kopie van zijn kleur ogen. Toen hij nog klein was reageerden mensen daar ook op en keken verbaasd als ze onze ogen zagen, wij moesten dus vaak melden dat Brooklyn de ogen van zijn opa heeft. Dat is dus ook de reden dat wij daar benieuwd naar zijn.
Natuurlijk ook gewoon naar hoe hij er uit ziet 😉 Zou hij op zijn broer lijken? Ook die knuffel momenten kijk ik naar uit en natuurlijk al zijn eerste dingen zoals zijn eerste lach het omrollen, kruipen, staan en de eerste stapjes.
Toch zijn er zeker veel dingen waar ik toch wel erg tegen op kijk 😉
Slapeloze nachten, nachtvoedingen en überhaupt voedingen. Dat je toch een beetje vrijheid weer kwijt raakt. Al die vieze momenten zoals stront tot aan in de nek door spuitluiers, Golven voeding die terug komt en heerlijk warm over je heen valt …. Ja weet het niet heerlijk om te lezen maar wel de waarheid 😉 Dat ze huilen maar nog niet kunnen zeggen waarom. Dat je dus echt dat lijstje afgaat en in gedachte vinkjes zet. Het zoeken naar een nieuw ritme en dat als je die eindelijk door hebt deze weer volledig verandert en je het gevoel hebt dat je weer bij nul begint. Dat je bang bent dat ze het of te koud of te warm hebben en elk half uur in het nekje gaat voelen met de hoop dat je het daar mee kan raden. En dat je midden in de nacht wakker schrikt omdat hij zich nog niet gemeld heeft voor een voeding.
Ook kijk ik op tegen de periode van 1 tot 4 jaar hahaha. Al die extra speelgoed en die eigen wil die ze dan krijgen.
Hoe zwaar ik de leeftijd van 2 tot 4+ jaar ook vind blijf ik het ook mooi vinden om te zien dat in dit geval Brooklyn echt een karakter krijgt, een mening en sterke wil. Dus hoe zwaar dit ook is kijk ik er ook naar uit om te zien hoe dit zich ontwikkeld bij onze 2e zoon.
Deels weet je dus wat je te wachten staat. Zeker als er al 4 jaar tussen de 1e en 2e zit, weet je dus wel voor een behoorlijke tijd wat er zou kunnen gebeuren.m. Toch weet je niet precies hoe het zal zijn want van 1 naar 2 kinderen is toch een stap. De ene baby is de andere niet. Een verschuiving in het gezin waar niet alleen ik en Sebas aan moeten wennen maar ook zeker Brooklyn.
De tijd zal het leren. Eerst maar duimen dat deze kleine frummel blijft zitten tot zeker 39 weken.
Liefs,
Mandy
Dutch 
English