Vandaag ben ik 30 weken en 2 dagen. Ik had beloofd om een zwangerschapsupdate te geven. Mijn buik groeit behoorlijk door en mijn tenen zijn zoek geraakt.
Sebas grapt dat hij maar eens een bordje gaat maken met de tekst: pas op zwenkt uit😂
Daar in tegen grap ik er zelf over dat ik mij een walrus voel die zich verkleed heeft als Een pinguïn. Als ik in bed lig kan ik (walrus) niet goed draaien en overdag verkleed ik mij als  pinguïn Zodat ik kan waggel…
Meeste zullen denken een wat? Maar sommige hebben gelukkig al wel eerder gehoord van de term Gender reveal…
Gender reveal is iets typisch Amerikaans.  De Nederlandse vertaling is Geslachtsonthulling. Meestal gebeurt dit met familie en vrienden. De één doet dit heel groot en de ander doet het iets kleiner. Zo kun je het dus ook met ze tweeën doen of met je gezin. Ik wilde bij Brooklyn al een Gender reveal geven. Ik zag het helemaal voor mij maar het liep even iets anders dan gepland en kreeg toen eigenlijk geen kans om het te organiseren. Dit keer besloot ik al voor ik zwanger was dat het door ging no matter what!
Een van de grote redenen was omdat het geen verrassing was dat wij heel graag een 2e kindje wilde. Als je IVF moet ondergaan is die wens geen verrassing meer. Het nieuws dat het gelukt is was natuurlijk leuk om te vertellen maar de grote verrassing was er niet meer bij. Eenmaal de eerste positieve bloedtest besloot ik voorzichtig mij te verdiepen in de kosten en mogelijkheden en zei ik bij het bekendmaken van deze zwangerschap aan vrienden dat er een gender reveal zou komen. In de eerste instantie zou deze pas 26 januari 2019 plaats vinden omdat de december maand al zo druk is. Helaas loopt deze zwangerschap niet echt lekker (kindje gaat goed hoor!) en de grote Gender reveal die ik in mijn gedachte had werd een heel stuk kleiner. Ook eind januari 2019 kwam te vervallen want als ik het in november  al zo zwaar had zal het in januari niet veel beter lopen. Daarom besloten we het toch nog in december te plannen.
Vandaag staat in teken van valentijn. Een dag dat we de liefde vieren en die ene persoon verrassen met een kaartje. Voornamelijk bedoeld om iemand anoniem te laten weten dat je verliefd op ze bent… Toch? Tenminste, dat is wat ik mij nog zo goed kan herinneren van mijn tiener tijd, en daar voor natuurlijk ook al. Ik kan mij een periode herinneren van toen ik denk ik 5-6 jaar oud was en 4x verkering had op het zelfde moment. Iedereen in het zwembad in Spanje kreeg verkering met mij. Oké dat was dan niet op Valentijns dag maar het is een herinnering van vroeger, dat liefde er eigenlijk al heel vroeg in zit. Tuurlijk tonen kinderen liefde voor hun ouders en broertjes of zusjes maar vanaf wanneer krijgen ze die vlinders in hun buik voor een ander? Ik denk dat ze eerst verliefdheid en ik vind je lief/aardig door de war halen. Maar toch, als ik dan filmpjes of foto’s zie van kleine kindjes die elkaar een zoen op de wang geven en de ander een gezichtje trekt dat die het niet zo leuk vind, dan smelt ik.
Je zou denken dat als het je 2e baby is waar je zwanger van bent je minder nerveus bent of weet wat je te wachten staat…
Toch heb ik het idee dat ik niet weet wat er zal veranderen. Ik kijk uit naar de komst voor de kleine. Weer zo’n klein hummeltje in huis. Ook erg nieuwsgierig hoe Brooklyn zal reageren en hoe hij zijn rol als grote broer gaat invullen.
“Wat vind ik nu weer spannend of waar kijk ik tegen op?” verder lezen
Dutch 
English