Er verandert zoveel in je leven als je een kindje krijgt dat je er eigenlijk helemaal niet op voorbereid kan worden.
Als je net zwanger bent of misschien nog niet eens zet je eigenlijk al je hakken in het zand. Tenminste dat deden wij wel. Hoezo, zeg maar dag met de rust? Hoezo kunnen we niet meer normaal uit eten? Hoezo moeten al die mooie prulletjes weg gezet worden? Hoezo neemt een baby veel ruimte in, het is toch een kleine baby?
Juist, ik hoor me het nog zeggen.
Nu, 7 jaar later, moet ik er hard om lachen! We wisten echt niet wat er op ons af zou komen! Als ik nu iemand hoor zeggen wat ik toen dacht, moet ik van binnen keihard lachen, is het uitlachen of toelachen?!
Hier een opsomming wat er bij ons is veranderd en waar ik tot de dag van vandaag nog moeite mee heb.
Meteen vanaf je zwangerschap verandert er al veel.
Het begint bij het inleveren van ruimte….
Juist, zodra je gaat shoppen ontdek je hoe veel zooi er je huis in komt…. Kinderkamer , alle spullen voor de aankleding van het kamertje en de verzorging, kleding, badje en alles wat daar bij hoort.
Dan komt er een box in je woonkamer en WoW dat neemt al een klap ruimte in beslag. Het ene moment dacht ik, aaaah wat schattig en de andere moment stond deze gigantisch in de weg š
het eerste jaar met een kleintje valt de extra bende nog mee. Dan is er een mega mijlpaal, de eerste verjaardag….. juist de zooi die er dan bij komt is niet voor te stellen. Mega speeltorens van in ons geval vtech toet toet en bij behorende autootjes namen onze woonkamer over. Gelukkig konden we die opbergen in een oude dekenkist en netjes borgen we elke avond de troep op. Echter konden we de loopwagen en loopfiets niet opbergen dus wist ik die zo onder de eettafel te schuiven zodat ik ze in de avond niet meer zag…
Toen werd Brooklyn 2 jaar en kwamen er steeds meer prulletjes bij. Kleine autootjes maar ook grote auto’s of garages. Maar goed we kochten er een kast bij en we konden alles weer wegbergen. Toen was de 3e verjaardag aangebroken en die dag zag ik mijn huis overgenomen worden, Ik dacht dat de 2e verjaardag erg was maar de 3e was het top punt! Nog meer vtech toet toet wagenparken en parkeertorens kwam ons huis binnen, echter konden we ze dit keer niet opbergen. Van de leeftijd van 3 tot nu heb ik de moed opgegeven. Ik weet dat er ooit een moment komt dat ik mijn huiskamer weer terug krijg maar dit zal nog wat jaartjes duren.
Met de komst van Connor wordt het nog een extremer geval. Zo heeft Brooklyn nu in zijn korte leven van 7 jaar al een mega voorraad aan lego verzameld en zijn de superhelden popen en robots ook in dit huis terug te vinden. Omdat Brooklyn al veel had wisten we soms echt niet wat wij Connor moesten geven. Zo gaven wij Connor een glijbaan en verplaatste de kids hun troep dus ook naar buiten… Fietsjes, loopauto’s en stepjes zijn hier nu in de tuin een ware wagenpark geworden.
Zoals ik al eerder zei, ik heb de hoop opgegeven en de mega kasten in ons huis staan vol met speelgoed en ook buiten deze kasten is er een berg speelgoed terug te vinden. Het geeft troost dat ik weet dat over 10 jaar de meeste speelgoed denk ik wel uit huis is… Toch?
Wat ook anders is, is dat ik eerst zei dat ik nooit, maar dan ook nooit kaarsjes, lampjes, kandelaren, bloemen of planten weg zou halen… Ze bleven er maar gewoon vanaf… Juist! Toen Brooklyn begon te kruipen en zich ook optrok tot staan langs alle meubelen begon mijn irritatie zich ook te verplaatsen. Die ene kaars waar ik zo gek van was kwam al snel stuk op de grond terecht en moest ik in de afgelopen jaren al veel afscheid nemen van verschillende woonaccessoires. Bij Connor wist ik al snel mijn mooiste accessoires veilig te verplaatsen maar probeerde ik toch een klein aantal woonaccessoires te laten staan. Tot ik op een moment op de wc zat en een knap hoorde… Geen gehuil gelukkig maar ik hoorde duidelijk glas. Ik sprong van de wc af met de broek nog op mijn enkels. Daar zat Connor blij tussen allemaal glasscherven. Hij had mijn stolp gepakt en deze was door de druk van zijn handjes gesprongen. Het eerste wat je doet is hem daar weg halen en vervolgens controleer je elke millimeter op zijn lijf of er geen glas in zijn lijfje te vinden is. Man wat schrok ik daar van! Dat was het moment dat ik besloot om alles weg te halen wat gevaarlijk was… Tot hij besloot om zijn kruipen te verplaatsen naar lopen en toen naar klimmen. Zo hebben onze eetstoelen in het begin op de tafel gestaan omdat meneer het leuk vond om op de tafel te klimmen š Dood eng vond ik dat!
Van uitgebreid dineren naar het leed dat een pannenkoeken restaurant heet…
Juist. Toen wij nog geen kinderen hadden gingen we elke week wel uit eten. Heerlijk vond ik dat. Lekker decadent de stad in en uitgebreid dineren. Wijntje, 3 gangen menu, juist vol op genieten. Of wat dacht je van een wijntje met bittergarnituur op het terras?? Toen kwam Brooklyn… Ah nee niet negatief hoor want wij houden echt zielsveel van onze jongens š
Toch veranderd er iets. Het eerste jaar met Brooklyn namen wij hem geregeld mee. Ik kreeg altijd scheve gezichten als wij met hem binnen kwamen lopen maar ik wist gewoon dat hij rond 19:30 weg was! Dus als wij 19:00 binnen kwamen at hij een klein gerechtje met ons mee en sliep daarna heerlijk in de kinderwagen. Toen werd hij ouder… En kwamen wij er al snel achter dat zijn bed echt de enige plek was waar hij goed sliep. Daarom brachten wij hem vaker naar opa en oma. Hun waren blij dat ze hem zagen en wij konden gezellig uit eten.
Toen kwam Connor. Dat maakte de boel al weer lastiger en werden de avondjes uit al heel veel minder.
Nu kiezen we er steeds sneller voor om de jongens hun avond eten te geven en dan te wachten tot ze op bed liggen zodat wij in alle rust kunnen genieten van een rustige maaltijd romantisch met elkaar.
Als wij uit eten gaan kiezen we nu vaker een restaurant die al inspeelt op de komst van kinderen. Al moet ik wel eerlijk zijn dat ik er tot nu toe er nog geen een in de buurt heb gevonden die hier echt in al mijn behoefte aan voldoet. Mocht je een tip hebben dan hoor ik dit heeeeeel graag. Even terug koment op mijn titel… Ik zeg niet dat alle pannenkoeken restaurants echt leed is, ik zeg alleen dat ik in de afgelopen jaren veel verander zie zijn in mijn keuzes voor een restaurant.
Niet alleen een restaurant is anders qua keuze maar wat dacht je van je vakanties…
Mensen kunnen eigenwijs zijn en denken: joh dat doen wij gewoon.. Heel eerlijk? De gezegde: ‘ zolang de kinderen het maar leuk hebben’ is echt geeeeeen leugen! Nee echt ik meen het! Onze huwelijksreis was naar Mexico en onze overige vakanties waren naar Griekenland. Nu is dat laatste met kinderen zeker gewoon te doen en toen Brooklyn kleiner was zijn wij ook gewoon naar Portugal en Lanzarote geweest. Heerlijk hoor en zeker een aanrader. De keuze nu is voor ons lastiger want naast dat het er 2 zijn is het door toedoen van de schoolvakanties echt onbetaalbaar geworden! Een reis zoals toen naar Lanzarote was al 4000,- voor 1 week met ze 3e en de laatste reis die ik opzocht kwam op ook 4000,- uit voor zijn 4e voor 8 dagen. Deze vakantie naar Frankrijk is voor ons ruim 2000,- voor 1 week en dan hebben we er nog niet eens eten of drinken bij.
Als ik echt zoveel geld ga uitgeven aan een vakantie dan wil ik er ook echt alles uit halen. Dat betekend dat ik op mijn strandbedje wil kunnen liggen en dan wil ik in volledige rust kunnen kijken naar mijn spelende kinderen in het water. Juist… Ik wil dan dat naast Brooklyn ook Connor al meer zelfstandiger is.
Dus zo zie je maar weer. Je kunt je niet voorbereiden op de komst van een kindje en elk kind is anders. Waar Brooklyn overal door heen sliep, had Connor daar meer moeite mee. Waar 1 kind makkelijk te regelen is, is het bij de 2e soms toch lastiger.
Ik zeg niet dat ik er mega van baal hoor en nogmaals ik haal er echt heel veel geluk en liefde uit. Elke dag is er wel een moment dat ik geniet van de jongens net zoals dat ik elke dag wel een moment heb dat ik ze achter het behang wil plakken š
Liefs,
Mandy
Dutch 
English