And i’m back!

2022!!!! Yes ik weet het! Laatste blog is van voor Connor zijn geboorte en dat is dus al in april 3 jaar geleden. Ik ben dus een lange tijd stil geweest maar dat zegt niet dat er niet heel veel veranderd is sinds de komst van Connor. Zo heb ik blogs open staan maar nog niet geplaatst en heb ik nog wat dingen die mij bezig houden. De blog van Connor zijn geboorte zal ik snel met jullie delen want man o man wat was dat een hel.

Het is mega druk in ons huis en het volume knopje is vaak niet terug te vinden, eigenlijk is er überhaupt geen volume knop en staat het volume in ons huis op standje 100. Pas als beide mannetjes in bed liggen komen mijn oren bij. Waar ik blij ben met mijn jongens vraag ik mij schuldig wel eens af of het rustiger had geweest als ze meiden waren 😉 Nee, ik heb geen wens voor een meisje en er komt hier echt geen derde! Al moet ik wel heel erg bekennen dat ik een tijdje toch kriebels kreeg en twijfelde om de laatste embryo’s te gebruiken. Toch is Sebas echt klaar en vind hij het goed zo. Ik? Ik denk wel dat het goed is zo 🙂 Ik krijg steeds meer rust terug en vanaf volgend jaar zal Connor ook naar school gaan. Dat laatste vind ik erg fijn. Het zijn gewoon sommige momenten dat ik twijfel. Als iemand een zwangerschap aankondigt of als ik weer zo’n klein propje baby zie. Echter de onzekerheid die ik bij Connor heb gehad voor en tijdens de zwangerschap dat wil ik echt nooit meer mee maken. De angst dat we hem kwijt zouden raken dat hakt er in en ik heb mega respect voor mama’s die hun kindje echt zijn verloren en toch voor een 2-3-4 of 5e kindje gaan.

Enige wat zou kunnen is als ik door alle bescherming heen zwanger raak. Heel eerlijk dan koop ik een lot voor de loterij, want de kans dat ik met extra tegenwerking zwanger raak is echt heel klein! IVF is eigenlijk de enige manier nog voor ons.

Ook hebben we natuurlijk bijna 2 jaar corona achter de rug die extreem veel beperkte. Zo gingen wij vorig jaar voor het eerst in ons leven echt niet op vakantie en ook het plannen van nachtjes weg was in de afgelopen jaar niet mogelijk en dat merk ik echt. 

Waar wij voor Connor bijna elke maand wel een date konden plannen en Brooklyn vaak bij opa en oma kon logeren is dat door medische toestanden voor nu niet mogelijk. Laatste keer dat wij echt een nachtje weg zijn geweest is in oktober 2020 geweest..En de verwachting is dat dit niet eerder gaat gebeuren dan wellicht half of zelfs einde van dit jaar.

Op Instagram ben ik wel redelijk actief maar niet zo actief als dat ik soms zou willen. 

Het starten van mijn goede voornemens voor 2022 was in week 1 al weer opgegeven 🙂 

Wat zal dit jaar ons brengen?? Dan eindelijk die verbouwing waar we al jaren over denken? Meer rust en hopelijk eindelijk weer zonder zorgen op vakantie? Of heeft corona straks opnieuw grip op ons? 

Toch hebben wij onze vakantie geboekt voor dit jaar! Feest was dat! Het is maar 1 week en het is met de auto maar toch het idee dat we 1 week lekker naar Frankrijk gaan met ze 4e geeft echt een heerlijk vooruitzicht!

Nu duimen dat de beperkingen die nu opgeheven zijn ook opgeheven blijven…Sebas en ik zijn dit jaar 10 jaar getrouwd en hoopte heel erg op een vakantie naar Griekenland met ons gezin. Toch houdt corona ons tegen. Ik wil echt genieten van onze vakantie en dan helemaal als je er een bedrag van meer dan 4000,- voor 8 dagen voor betaald. Daarom durfde ik het echt nog niet. Dus gaan wij heerlijk 1 week naar Le Lac d’Ailette van Centerparcs in Frankrijk. Wij zijn daar denk 5 jaar geleden ook geweest met Brooklyn en toen waren ze het park flink aan het opknappen. Wij hadden toen een opgeknapt vip huisje aan het meer en opnieuw kiezen wij voor vip maar dit keer aan het strand. Heel benieuwd hoe het er nu uit ziet. Hier onder wat foto’s van ons huisje toen.

Dit was dus recht tegenover ons huisje. Aaah wat was Brooklyn toen nog klein 😉
Made bij @sebastiaanbosveldfotografie.nl
uitzicht vanaf het huisje
dit was de achterkant van het huisje, meubels stonden overdekt aan de zijkant
woonkamer
dit was ons uitzicht uit onze slaapkamer

 

Ik wilde dit jaar echt weg aangezien wij vorig jaar ook niet weg zijn geweest en ik dat na de vakantie echt merkte. Ik had dan liever geen vakantie gehad en gewoon door gegaan met werken enz. Het was in onze vakantie echt rukweer en op pad gaan was ook niet heel fijn als het continu regent…+ de kinderen waren draken dus tja echt een vakantie gevoel als een paar jaar terug had ik niet. Ik kwam vermoeider uit mijn vakantie dan dat ik er in ging 😉 

Dat merk ik dan ook echt aan mijzelf. Waar ik in de jaren voor de kids echt opladen van de vakantie merk ik nu dat het soms meer stress veroorzaakt. Het inpakken van alle koffers, de rit naar je verblijf toe of het halen van je vlucht. Dingen waar ik nu veel meer tegen op kijk dan dat ik deed voor dat Brooklyn en Connor er waren…

Wel denk ik dat als Connor 4,5 is een vliegvakantie wel echt leuk zal zijn. Brooklyn is nu al lange tijd op een leeftijd dat stil zitten voor langere tijd prima te doen is en vermaakt zich zelf prima met de iPad en Nintendo en ook met speelgoed is dat prima te doen. Hij snapt het ook heel goed als we zeggen dat we op vakantie gaan en we dus langer onderweg zijn omdat we bijvoorbeeld naar het buitenland gaan. Ik denk daarom dat een vlieg vakantie er pas volgend jaar zal gaan plaats vinden, tenminste daar hoop ik echt heel erg op. Hopelijk is Corona dan echt verleden tijd en hopelijk kunnen we dan weer zorgeloos op pad. Brooklyn is dan 8,5 en Connor is dan ruim 4 jaar. Beide kunnen zich dan prima vermaken (hoop ik).

Wat ik ook merk is dat de nachten weer veel vaker prima zijn en dit zorgt er voor dat we wat langer blijven zitten in de avond en in het weekend ook langer blijven liggen 😉 Rust komt terug en dat merk je wel als ze ouder worden.

Dat alles maakt de keuze voor geen derde echt makkelijker. Ik wordt deze maand tenslotte ook alweer 37.

Ik wil dus weer meer gaan bloggen maar merk dat ik ook soms niet weet wat ik nu wil delen.

In de tijd van nu zijn er genoeg punten die je bespreekbaar kan maken maar de meningen die zijn zo breed dat het vaak weer discussies veroorzaakt en daar heb ik geen zin in. Denk aan situaties zoals de Voice of Holland en het me too verhaal. Denk aan corona… Allemaal dingen waar mensen hun mening over hebben en ja ook ik heb die.

Moet ik mijn mening dan wel delen of moet ik mensen lekker in hun waarde laten en er gewoon niet mee bezig zijn? Zal ik mijn mond houden om de rust te bewaren? Doe ik dit dan voor een ander of voor mijzelf?

Maar goed voor nu plaats ik deze blog en hoop ik dus dat ik steeds weer meer kan delen. Dat het ” normaal ” weer terug is en leuke dingen ook leuk blijven. 

Zo zal ik eerst maar eens delen hoe de bevalling van Connor was en wat er toen allemaal speelde…

Liefs,

Mandy

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *