Zwangerschapsupdate… 30 weken 2 dagen.

Vandaag ben ik 30 weken en 2 dagen. Ik had beloofd om een zwangerschapsupdate te geven. Mijn buik groeit behoorlijk door en mijn tenen zijn zoek geraakt.

Sebas grapt dat hij maar eens een bordje gaat maken met de tekst: pas op zwenkt uit😂

Daar in tegen grap ik er zelf over dat ik mij een walrus voel die zich verkleed heeft als Een pinguïn. Als ik in bed lig kan ik (walrus) niet goed draaien en overdag verkleed ik mij als  pinguïn Zodat ik kan waggel…

Aan de ene kant vind ik het weer super snel gaan en aan de andere kant heel langzaam. Deze zwangerschap is gewoon compleet anders dan die van Brooklyn en valt in veel dingen zo enorm tegen. Ik wil niet klagen en ben zo super dankbaar dat ik zwanger mag zijn. Wetende dat er nog zoveel stellen zijn waarbij het helemaal niet lukt. Het traject om zwanger te worden was natuurlijk geen makkie, Zeg maar eerlijk heel zwaar. Denk dat er geen woorden zijn die omschrijven hoe zwaar IVF is.

Toch vind ik daarom dat ik echt wel even mag klagen…. Toch?

Alles doet pijn. De dingen die ik voorheen graag deed zijn onmogelijk en mijn dagen bestaan voor een grote deel uit op de bank zitten of liggen. Ik probeer hier en daar iets te doen maar merk dan al snel dat mijn lichaam echt tegen werkt. Harde buiken zijn niet veranderd en zijn dus nog altijd veel aanwezig en pijnlijk. Mijn angst dat de kleine eerder komt is daarom ook best groot.

De grote buik zit enorm in de weg en zorgt er voor dat ik de gewone simpele dingen niet kan, zoals je benen scheren of je sokken aan doen, heb dus al vaak in de douche gestaan met weer een wond op mijn been omdat ik het simpel weg niet zie….

En elke ochtend twijfel ik of die sokken echt nodig zijn😅  Je beseft in ene hoe vaak je deze kleine dingen doet. Als ik iets laat vallen kijk ik ook echt of ik het direct nodig heb. Nee serieus ik laat geregeld iets op de grond liggen.

Het wandelen wat ik voor mijn zwangerschap deed mis ik echt enorm want het wordt onmogelijk gemaakt door de pijnlijke buiken.  Bij elke controle in het ziekenhuis krijg ik te horen dat rust echt het enige is wat je kunt doen tegen die pijnlijke buiken.

Mijn bekken werkt ook niet mee en vaak na een kleine wandeling of in de nacht heb ik er erg veel last van. Mijn adem zit heel hoog en ben dus heel benauwd, dat merkte de arts laatst ook direct op. Het voelt ook alsof de kleine mijn longen dicht drukt. Hij heeft vaak op de dag van die momenten dat hij zich uitrekt (denk ik) ik zie dan voor mij dat hij een  jumping jack houding heeft in mijn buik. Dat zijn momenten dat ik  naar achter moet om voor hem wat ruimte creëeren.

Tuurlijk zijn er ook veel dingen waar ik van geniet. De bewegingen in mijn buik, de band die al gecreëerd wordt voor dat de kleine geboren wordt. De contact die ik met hem kan maken. Het voorbereiden op zijn komst is vermoeiend maar ook wel weer erg speciaal.

Maar goed ik ben dus nu 30 weken en 2 dagen.

Door dat mijn buik zo mega is besloten we om afgelopen zaterdag mijn gipsafsruk te laten maken🥰 Ik kan met recht zeggen dat dit een zeer bijzondere ervaring was… Ik werd onderweg naar mijn vriendin in Groningen die deze afdrukken maakt,  ziek. Laten we de details besparen. Ik was echt blij dat zij het was en geen vreemde! Wonderlijk is het gelukt en ben ik super blij dat er een afdruk is! Ik heb ook alle vertrouwen in haar want ze maakt de mooiste dingen!

Ook heb ik afgelopen maandag de intake gehad van de kraamhulp. Toch is dat nu heel anders dan bij Brooklyn. Bij Brooklyn wilde ik ze de hele dag hebben maar dit keer wil ik wel hulp maar niet een hele dag. Ik heb nu juist gemeld dat ik echt iemand wil die goed om gaat met een 4 jarige en weet hoe je hem daar het beste bij kan betrekken. Zo wilde ik bij Brooklyn echt alle hulp voor hem hebben want alles was nieuw en nu wil ik dit juist graag zelf doen en vind ik het juist belangrijk dat ze mij helpen met Brooklyn er bij te betrekken. Toen ze begon over Brooklyn onder brengen/laten op halen werd ik zelf echt geïrriteerd want waarom zou ik dat willen! Hij is het belangrijkste in ons gezin en juist voor hem is dit zo groot en moet het ook voor hem een mooie tijd zijn!  Ook weet je nu wat voor type er bij jou past en een zweverig type past niet bij ons. Ook hoeft ze echt niet langer dan 3 uur om mij heen te draaien… Nee echt geen behoefte aan. Het is dat het verplicht is en ik hoogswaarschijnlijk een keizersnee krijg anders had het misschien zelfs voor mij niet gehoeven. Ik weet dat ik bij Brooklyn het prettig vond dat er hulp was maar voel mij zeer ongemakkelijk met een vreemde in huis.  En werd juist vaak nerveus van de kraamhulp. Ik weet nog dat ik pas op de laatste dag mij een beetje op mijn gemak begon te voelen. Maar goed ik heb de allerliefste mama van de wereld die mij meteen gerust stelde dat zij mij komt helpen als dat nodig is. Dat vind ik 100 x fijner dan een vreemde. Zo zie je maar weer hoe anders iets kan zijn.

De controle van gisteren was weer top! Kleine groeit nog altijd volgens het lijntje en lag met zijn hoofdje al diep in mijn bekken. Dit verklaart ook de druk onderin en wat andere ongemakken. Het is dus een groot verschil. Bij Brooklyn waren het zachte billetjes en had ik geen gevoel alsof ik een blaasontsteking heb maar met deze kleine man heb ik dat gevoel juist wel.

Het is fijn dat ik wat vaker dan gemiddeld een echo en controle krijg en natuurlijk nog fijner dat ze mij vertellen dat het goed gaat. Voor mijn gevoel is het aftellen nu echt begonnen.

Liefs,

Mandy

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *