Brooklyn is een echt speentjeskindje geweest. Zijn speen en knuffel waren echt alles voor hem en zonder is het heel lang een drama geweest. Het grappige was dat toen ik zelf nog geen kindje had en ik zag een iets ouder kindje lopen met een speen in zijn mond, dacht ik daar achteraf best lelijk over. Ik snapte niet waarom ouders dat deden… Nou ik weet het nu echt! Brooklyn = speen en speen = Brooklyn… tot oktober vorig jaar! We waren bij de tandarts en zij had al vaker aan gegeven dat ik echt Brooklyn van zijn speen moest krijgen. Eerst dacht ik gewoon dat ze haar mening wilde doordrijven zoals ik ook ooit dacht over kindjes met een speentje. Toch bleek het wel degelijk een goede reden te zijn want zijn gehemelte en tanden gingen vergroeien. Ik had al een paar pogingen gedaan maar vond het te zielig om door te zetten. Wetende dat hij natuurlijk al zo veel ellende had mee gemaakt met zijn allergieën. Wetende dat de speen en zijn knuffel hem daar echt geholpen hadden.
Tot oktober vorig jaar toen de tandarts zei: het is eerder vervelend voor jou dan voor hem! Het kost misschien een paar dagen om te ontwennen maar uiteindelijk zal het voor hem echt beter zijn!
Ik had zijn gebit even goed kunnen bekijken en was het met haar eens dat hij echt van zijn speen af moest. Niet alleen voor zijn gebit hoor maar ook voor als hij naar school zou gaan! Dus besloot ik dat het genoeg was! Die speen moest verdwijnen maar hoe?
Hoe kun je een wijs mannentje om de tuin leiden? Hoe kun je er voor zorgen dat het geen extreme drama of trauma voor hem wordt? Ik weet het, de fout licht echt bij ons want wij kozen er voor om dit niet eerder te doen. Denk dat dit ook komt door de periode van zijn allergie, je vind hem dan al zo zielig dat je niet zijn enige troost wil afpakken en dit dus tot het uiterste uitstelt. Weg geven was geen optie! Afgeven aan de politie, brandweer was ook geen optie. Zelfs overwogen om hem zelf af te geven in een speelgoed winkel voor een cadeautje (alsof het geld is) maar het zat er gewoon niet in.
Ik besloot om het gewoon te zeggen. Brooklyn je speentje is voor nu alleen nog maar in bed! Dus een dagje was het wel even zeuren en piepen maar goed hij accepteerde het. 2 dagen daarna besloot ik om hem naar bed te brengen zonder speen. Kijken of hij er naar zou vragen… Ik had de speen verstopt zodat hij het niet kon vinden. Ongeveer een half uur later zagen we hem zoeken in zijn bedje (baby camera) maar wij wisten natuurlijk dat hij hem niet ging vinden. Een half uur later riep hij mij. Mama ik ben mijn speen kwijt…. “Oh jeej schatje mama weet niet waar die is”
Ik heb toen nog even met hem gezocht maar zogenaamd niet gevonden. De winkels waren al dicht, dus tja hij moest toch echt even slapen zonder speen. Mama zou de volgende dag even naar de winkel gaan, kijken of er nog een speentje te krijgen was….
Zo gezegd zo gedaan ging onze al weer grote man proberen te slapen. Nee hij vond het niet leuk maar begreep dat het even niet anders was. Ik denk dat het een half uur later was dat hij dan toch echt sliep. 4 uur in de ochtend werd hij wakker…. Nee geen pretje maar goed ik wist wel waarom hij zo vroeg wakker was. Die ochtend ging hij dus ook voor het eerst zonder speen naar het kinderdagverblijf en ik besloot dat deze grote stap toch wel beloond mocht worden met een klein cadeautje.
Die middag hebben ik en mijn moeder hem opgehaald en zijn we met hem naar de speelgoedwinkel gegaan. Ik legde uit dat mama en oma beide alle winkels waren af gegaan maar dat zijn speentje niet meer te koop was. Daarom mocht hij een klein cadeautje uitzoeken want hij moest voortaan zonder speen verder… Hij mopperde wel maar ging toch mee want tegen een cadeautje zei hij geen nee.
Die avond erna vroeg hij er nog wel naar zijn speen maar besloot dat het rond 21:00 toch wel echt klaar was en viel met wat aandacht van mij in slaap. Wat kietelen over zijn wenkbrauwen en ik zag weer even dat kleine mannentje van toen hij een baby was.
De volgende ochtend werd hij wakker tegen 7:15 dus dat is echt netjes. Een keer heeft hij nog gevraagd om zijn speen maar na wat uitleg werd hij weer even herinnert waarom hij nu geen speentje meer heeft. Daarnaast hebben wij nogmaals meerdere keren gezegd tegen hem hoe trots we zijn op hem en dat hij al echt een super grote jongen is!
Toch gaf hij niet snel op! De weken daarna vroeg hij evengoed dagelijks nog naar zijn speen en standaard rond middernacht werd hij wakker en was hij boos, vooral op mij. Het heeft een lange tijd geduurd voor hij weer een beetje normaal sliep. Vaak werd hij wakker rond 4:00 en het enige wat dan hielp was tussen ons in leggen. Ja ik ben zo’n mama die dit toe laat als daar een reden voor is. Nu vraagt hij er maanden later heel af en toe nog naar. Vooral als hij ziek is of gaat worden. Ik hou in mijn gedachte dat er een dag komt dat hij er ook niet meer naar vraagt. Ook slaapt hij in de ochtend erg licht met gevolg dat als ik tussen 5 en 6 moet plassen hij wakker wordt… Ik heb wel eens geprobeerd om het op te houden maar met een baby die dan mijn blaas als springkussen gebruikt lukt dat niet echt. Tuurlijk zal je zien dat bij ons het slaap ritme weer een beetje dragelijk wordt over tig jaar ofzo helemaal omdat er natuurlijk weer een ukkie onderweg is. Maar goed voor nu gaat het heel goed en blijf ik super trots op hem.
Gaan we dit anders doen bij de 2e? Ik zeg nu van wel maar hoor nu al mensen om mij heen die zeggen: dat zeg je nu 😉 dus ook voor de 2e geld…. Je weet het nooit hoe het loopt.
Liefs,
Mandy
Dutch 
English