Dagelijks vergelijk ik mezelf met anderen mensen. Niet alleen in mijn uiterlijk maar ook in mijn leven zoals mijn huis, kind (peuterpuber) mijn doorzettingsvermogen en mijn behaalde doelen en niet behaalde doelen…
Ik heb mij een paar weken terug erg somber gevoeld ik vergeleek mij zelf te veel met de vrouwen om mij heen. In mijn omgeving lijkt iedereen het goed voor elkaar te hebben, maar is dit wel zo?
Na huilend op mijn werk te hebben gezeten ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het mooier oog dan het waarschijnlijk in werkelijkheid is. Je kunt het aan de buitenkant heel mooi over doen komen maar van binnen kan het een hel zijn.
Denk aan het allerbelangrijkste, je kinderen en partner.
Als jij en je man niet op een lijn liggen is er al probleem 1 maar als je elkaar meer ziet als huisgenoten dan heb je best een groot probleem. Zo ben ik erachter gekomen dat seks in meeste gezinnen een probleem is vooral in de zin dat vrouwen geen zin hebben en mannen het idee hebben tekort te komen.
Het is dus belangrijk dat je aandacht voor elkaar hebt en elkaar laat weten dat je van elkaar houdt. Tuurlijk in sommige situaties kun je niets anders meer dan scheiden want als je als partners elkaar zo erg haat of in de haren vliegt dan wordt een gezin ook niet gelukkig, juist ongelukkiger. Zo ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het eigenlijk heel goed heb.
Ik en mijn man hebben onze ups en downs maar komen er altijd sterker uit. We hebben in de afgelopen 12 jaar zo veel meegemaakt en zoveel overwonnen dat het wel duidelijk is dat Sebas en ik een sterk team zijn. In veel situaties hoeven we elkaar alleen maar aan te kijken en weten we dat we exact hetzelfde denken of er hetzelfde over vinden. We hebben dezelfde humor en houden alle 2 van luxe en weten dus dat bijvoorbeeld kamperen of glamping niet in ons leven past.
We houden van luxe uitstapjes en ons huis moet mooi zijn maar daar zit dan dus ook gelijk een probleem…
We leggen onze lat erg hoog en soms te hoog. Ik denk dat dit ook een veel voorkomend probleem is bij mensen. We leggen onze lat zo hoog dat het niet te bereiken is met gevolg dat we onzeker worden en ongelukkig. Daar is waar ik de aankomende tijd energie in ga steken…
hoe word ik gelukkig En ook waar word ik ongelukkig van.
Dat ik gelukkig wordt van mijn man en kind daar zit ik niet over in maar los daarvan wil ik meer uit het leven halen.
De laatste weken zijn voorbij gegaan in een soort van waas, ik vraag me dan wel eens af, wat kan ik doen om meer in het nu te leven en meer leren los te laten? Het los laten is iets wat ik heel slecht kan. Ik blijf dagen zitten met een probleem of frustratie waardoor ik het mooie van alles niet meer zie.
We leven dagelijks door maar kijken we echt wel naar wat er om ons heen gebeurt? IK durf te zeggen dat ik dat nu niet doe en daar wil ik verandering in brengen.
Ik merk dat ik me snel irriteer aan veel dingen en ik denk dat als ik een stap terugzet en goed kijk de irritatie deze weg zal gaan en plaats neemt voor begrip en acceptatie.Dat is dus doel 1: leren accepteren.
Er zijn veel dingen die ik moet leren accepteren! Hoe schoon mijn huis is.
De driftbuien van mijn peuter. Dat het verbouwen van ons huis niet zo groots gaat zijn als dat we misschien hopen. Dat zwanger worden niet lukt zoals dit normaal wel zou moeten. Dat de hormonen van de lucrin injectie door mijn lijf gieren. Dat de kattenharen erbij horen als je 3 katten hebt.
Dat er voorlopig geen andere meubels komen tot er zekerheid is over onze verbouwing.
Hoe doe je dat? Hoe accepteer je dat dingen niet gaan zoals je graag zou willen?
Voor nu zal ik me zelf de tijd moeten gunnen om echt naar me zelf te kijken en de waarde te zien voor wie ik ben en wat ik doe…
Mocht je tips hebben of zelf een verhaal hebben die je graag kwijt wil let me know!!
Voor nu wens ik jullie een fijne dag. Dank je voor het lezen.
Veel liefs, Mandy
Dutch 
English
Mooi geschreven Mandy. Enne elk huisje heeft zijn kruisje. Onthoud dat.. Bij niemand gaat het als die zou willen.. Alleen niet veel mensen hebben de lef zoals jij om erover te praten.
Stel je doel niet te hoog. Begin met leer te laten, dan volgt t accepteren vanzelf.
En driftbuien van een peuter: dat doet ie alleen als ie zich veilig voelt, dus goed gedaan! Verplaats je eens in zijn driftbui en je zult merken dat t minder vervelend wordt.. Jij en je kleine kanjer zullen elkaar beter begrijpen op termijn.
Geniet van wat je ziet en wat je doet. Je leeft nu en maar 1x. Alles komt goed schatje 😉 ontspan en de rest volgt.
Als je een keer zin hebt in een wandeling of dagje sauna, bel je maar! Lijkt me leuk en ik worstel soms met dezelfde dingen.. Sommige dingen heb ik inmiddels mee leren omgaan.. En andere nog steeds niet.
Mandy, als ik je blog lees, vraag ik mij af of je geen burnout hebt? Ik heb door omstandigheden een flinke burnout gehad en voelde mij onzeker.. ongelooflijk moe, kribbig, janken deed ik ook veel..Niks was goed..kroop tegen de muren op..Heb zes maanden thuis gezeten, en bij een psychiater gelopen.. Eega en onze zoons, 16 en 19 toen.. werden gek van mij.. Jij bent jij.. uniek.. Vergelijk je nooit met anderen.. Perfect hoeft niet..Kán niet.. Ik ben juist iemand die tegen alles schopt..Haat kuddegedrag. Deze zin zegt álles..
Take me as i am, or watch my back when i walk away.. X
Hoi Willemijn,
ik heb inderdaad vorig jaar tegen een burn-out aan gezeten en inderdaad mijn collega die mij zo zag huilen dacht dat ik weer tegen een burn-out aan zat. Ik schrijf daarom ook van mij af. Dit heeft altijd voor mij geholpen en natuurlijk de steun van mijn man en lieve familie en vrienden. Het is gewoon erg confronterend als je zelf niet gelukkig bent met je zelf en daar moet gewoon acceptatie komen dat je bent wie je bent en gevormd bent door je verleden. Vandaar mijn blog leren accepteren. Een van de grootste acceptaties die ik gedaan heb dit jaar is het accepteren dat ik dyslectisch ben maar toch mijn verhaal wil delen. Wie weet is er iemand op deze aarde die wat heeft aan mijn verhalen. Heel lief dat je trouwens reageert op mijn blogs. Mocht je het dus leuk vinden er komt nog veel meer aan. Als je vrouwen kent die het misschien ook fijn vinden om te lezen, geeft het door wie weet hebben ze er wat aan of vinden ze het misschien alleen leuk om te lezen. Het is voor mij een verwerkingsproces waar ik nu in zit en met mijn oude blogs in zat. Ik probeerde altijd te zoeken naar vergelijkingen en erkenning maar kon dit eigenlijk niet vinden. Veel vrouwen bloggen over alle positieve dingen maar slaan de downs over en daar waak ik voor. Als het niet lekker gaat of ik iets mee maak waar ik gewoon van baal zal ik dit delen en dit geeft mij de kans om het misschien ook te kunnen zien in een ander dag licht 😉 in iedergeval bedankt voor het lezen. volg me gezellig op youtube (eerste vlog is online en is,echt als je even door blijft kijken te grappig. geeft een goeie indruk wie ik ben en vooral mijn zoontje hahaha zie link op mijn website). voor nu respect dat je jou verhaal met mij deelt en zo te lezen is dit ook echt niet niks! heel knap dat je de stappen hebt gezet om hulp te regelen en inderdaad de zin is helemaal van toepassing! love it! liefs, Mandy